Susturdum bütün seslerini dünyanın
Susturamadım seni,
Bir çınlama da olsa sesin gitmiyor kulaklarımdan.

Şehir konuştu tüm gürültüsüyle.
Camı kapattım,
İzole ettim nefes aralarını bile.
Susturdum şehri.

Ev konuştu eşyaların diliyle.
Denize kaçtım,
Bir kaşık suda boğdum eşyanın sesini.
Susturdum eşyayı.

Deniz konuştu dalgasıyla, köpüğüyle.
Çöle kaçtım.
Tozdan bulutlar ördüm önüne.
Susturdum denizi.

Çöl konuştu rüzgârın uğultusuyla.
Dağa kaçtım,
Taşlarla kapattım son ıslığını rüzgârın.
Susturdum rüzgârı.

Dağlar, konuşmaya başladı taşların fısıltısıyla.
Mağaraya kaçtım.
Balçıkla sıvadım set çektim taşlara.
Susturdum taşları.

Karanlıkta periler konuştu asırların tılsımıyla.
Hafızamı sildim.
Asırları sildim, tılsımı bozdum bir cümleyle.
Susturdum tılsımı.

Yetmiyor,
Yetmiyor ama.
Susturdum bütün seslerini dünyanın
Susturamadım seni,
Bir çınlama da olsa sesin gitmiyor kulaklarımdan.

Şehir susar, dağ susar, deniz, çöl susar.
Sen susmazsın.
Bir çınlama olur gitmezsin kulağımdan.
İçimden atamıyorum seni.
Sen ben olmuşsun,
Ben sen olmuşum.
Sen benim nefsimsin.
Bir çınlama da olsa sesin gitmiyor kulaklarımdan.
Susturamadım seni!

Ahmet YAMAN

www.suveydasiirleri.com/mods.php?go=Siir&p=oku&id=230