sevdim seni

uzayın bilinmeyen katmanları gibi derin, geniş ve uzun
harman savurması gibi korkularımın göksüzlüğünde
gizemine sevdim seni, kimine rüzgârsa yurtsuzluk
kimine, ipini koparan bulut, sökülmüş yağmursa suretin
sokak sokak İstanbul gibi sevdim seni

yalımın kulağımdaki uğultusuydu, ağlayışındı belki de
ilk günahımdı sevincimin bu denli dile gelişi
kimdi, neyi fısıldayan, adım gibi üfleyen harflerini

birbirinin göbek bağı günler, geceler, mevsimler geçti
ne çoktular, seni saymakla bitmediler iç içe, sırt sırta
seni soluksuz sevdim ilk kıvılcımdan bu yana, döne döne
bir dönenceydin belki de, ilklerinle, imlerinle kul hakkı için
sevdin mi böyle düşmeli ilk ayete, cemre gibi rahme
ışık ağzıyla sevdim seni! Bir bıçağın ağzında sevdim

sırt üstü bir avluya yatırdılar beni
başımda, o beş vakit kalabalık / solcuymuşum
onun’çün namazımı, baştan savma kıldırdı hoca
cennete bilet kesenlere sormalı, ya Tanrım ne !
doğadaki dengelere baksalar görecekler, bencileyin
seni öyle sevdim, bağışla beni