KİMSİN SENyine havan yerinde al eline zilleri kendin çal kendin oyna kaptır kendini ritme dokuz sekiz eşliğinde horozsun nasılsa öt kendi çöplüğünde çamur at izi kalsındır felsefen söyledikleriyle yaptıkları ayrı olan sıvayamazsın güneşi balçıkla bilmez misin kin nefret sarmış her yanını hırs doldurmuş damarlarını dönmüş kararmış gözün yüzün gibi ruhunda simsiyah umurunda mı senin dünya yüzündeki maske saklasa da gerçekleri dökülse de sırları bir bak aynaya göreceksin yüzünü ama anlamazsın ki soyunma kelime canbazlığına biliriz birbirimizi biz hadi kus rahatla dök içindekileri iğrenç kusmuklarınla kirlet çevreyi kişinin kendini bağlar sözleri ainesi iştir bakılmaz söze her cümlen tezat afrandan tafrandan geçilmiyor sen yaratmış gibisin dünyayı sanırsın kendini bir dürüstlük timsali lafla peynir gemisi yürümez bir gün susabilse ertesi gün coşar da coşar tutabilene aşk olsun açılmış arap atı gibi son düzlükte katar tozu dumana olur foto finiş çok salınma ortalarda ne kendini yak ne de dost dediklerini toparla kendini kıs kuyruğunu çekil köşene söylemlerinle kirletme çevreni kalmayacak yanında yaptıkların ... Refik 01 . 05 . 2015 İstanbul |