GENEL EV KADINI LEYLAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiirimin hikayesini okumak isterseniz dostlarım öykülerim bölümüne bakabilirsiniz
sevgilerimle
Bir genelev kadını leyla
Kırkı çıkmamış kızı kucağında Gençliğinin ilkbaharında Olmuş genelev kadını leyla Kurmuş hayallerini eskişehirde Düşmüş yalancı bir sevda eline Kanmış bir iki sevgi sözüne Yanmış genelev kadını leyla Yüreğine gömmüş acılarını Yarınlara bırakmış umutlarını Gizlemiş insanlardan gözyaşlarını Çaresiz genelev kadını leyla Derman olalım diye derdine Hançer vurmuşlar seven yüreğine Sahip olmuşlar zulümle bedenine Yıkılmış genelev kadını leyla Dönmek isterde dönemez özüne Sadık kalmak için hep sözüne El atmamış kimsenin ekmeğine Ağlayarak genelev kadını leyla Uzattım ellerimi ellerine İnanmam dedi artık sevgi sözüne Kazanırım ekmeğimi etimle Umutsuzca genelev kadını leyla Sokakların Şair’i Erol Can |
Beyoğlunun kerhane kokulu
Kaldırımlarını arşınlıyorum / yavaş yavaş...
Siyah ojeli, kırmızı dudaklı kadınların
Cilveli, şuh kahkahaları kulaklarımı örseliyor...
Karanlık yüzlü gecelerde
Analığını mühürlü dolaba kaldıran kadınlar!
Güneşi bekliyorlar
Yavrularının koynunda aklanmak için
Nerden döl aldığını bilmeyen
Kimliği yitik biçareler
Dokunmayın bana / kirlenirim...
----------
FİNAL İSE
Ah güzel İstanbul!
Şimdi sen mi suçlusun?
Yoksa!
Senin toprağını bağırta bağırta
Çiğneyen biz mi?
Gözlerimiz kapalı / duygularımız yitik...
Yok mu koca bir süpürge?
İstanbulu süpürmek istiyorum...
demiştim... süpürge yok... gözlerimizi mi açsak...
Cesur kaleminizin mürekkebi bol olsun. Yüreğinize sağlık.
Saygımla