Meslek sinirlerinin ayyuka çıktığı yıllardı o zaman. Sanılmaya ki mesleğimi severek yapmadım. Asla! Beni bu meslekten başka bir mesleğin bu kadar gururlandırabileceğini düşünmüyorum / düşünemiyorum. İnsan duygularına zaman zaman gem vuramıyor. İşte bu yüreğin tam bu noktada trak dediği bir anda yazılan dizelerdir. Ha! gerçek yanları yok mu. Gerçekler olmasa zaten yazılmazdı /yazamazdım. Unutulmasın ki her kurum gibi bu meslek de bireylerden oluşuyor ve her ne kadar tek tip elbise giydirseniz de fikir ve uygulamaları ile her biri farklı yapıdaki insanlardan oluşmakta. Bizler normal bir çalışan gibi sabah evden işe işten eve yapan kişiler değildik , ailelerimiz de tabi. Bir yaşam tarzı olmuştu bizimki meslekten çok.
Sizlerden şiirimin bu samimi düşüncelerimin dikkate alınarak farklı yönlere çekilmeden, objektif bir bakışla değerlendirilmesini rica ediyorum.
Selam ve saygılarımla.

( YILLARIN EREZYONU)

Seksen birde girdim orduya
Doksan dörtte yolum düştü Oltu’ya
Sap olamadık hala baltaya
Gelirsem eğer bir daha ben dünyaya
Düşer miyim böyle garip hataya

Oltu dediğin dere içi, oldukça dağlık
Ortasında kalmış biraz aralık
Halkı desen tam muammalık
Bir daha düşer miyim ben bu hataya

Kibar çingene oldu adımız
Kalmadı gezmekten ağız tadımız
Uzaklarda artık tüm akrabamız
Bir daha düşer miyim ben bu hataya

Biri diğerine kötü gözle bakar
Uyuşmaz fikir, kuyunu kazar
Ağzınla kuş tutsan kaç yazar
Bir daha düşer miyim ben bu hataya

Minneti,zimmeti nöbeti bitmez
Acılı günler gözümden gitmez
Aldığın para cebin ısıtmaz
Bir daha düşer miyim ben bu hataya

Birkaç dörtlükle bitmez çileler
Çekileni dostlar nerden bileler
Gelip emeklilik kaydım sileler
Bir daha düşer miyim ben bu hataya

Cemil YILDIZ
15.09.1995 / Oltu