2
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
785
Okunma
labirentlerin içindeyiz,
sorduk mu hiç
zaman içinde zamana
’nereye götürüyorsun beni,
nerede çıkışı bu karanlık tünelin?!’
attığımız her adım
yakınlaştırıyor ise bizi ölüme,
geceler gündüze dönüyor
kaçıyor ise uykularımız;
elimizdedir akibet,
aynı yoldan gidip
hataları yineleme
pür dikkat labirentleri takip et!
’doğru zamanda
doğru yerde ol(a)mamak’
geciktirir yaşama,
vakitsiz çalar kapıları ölüm...
ben ki ölüme çelme takıp
çökertenlerdenim diz üstü;
çılgınca sevmişim dünyayı
yıldızları, güneşi, ay’ı
dağları, denizi
akarsuları rüzgârı;
ölsem de gam yemem gülüm...
insan olan insana
yaşamak zûl gelir
arasında bunca şerefsizin;
ey arsızlar, hırsızlar,
yetim hakkı yiyen
hazine başındaki tilkiler,
ölümü şeref kabul ediyorsanız
bu şeref sizin(!)
Şaban AKTAŞ
26. 04. 2015
Cevap Yaz