Meğerse...meğerse hammalıkmış hayat çocuksu gözler çoktan yorgun düşmüş özlemlere kürek çekmesi hasretliğin çivilenmiş şekli.. mazide rengarenk güzelliğin rengi.. hatıralarda anılar da takılıp kalmış, hep oraya yüzme arzusu içinde dönen çarksa hapis etmiş geleceğe kuş kanatı bile daha mutlu alırken havayı altına.. her geçen gün uzaklışıyor kendine ulaşılmaz bir hal oluyor yabancılaştıkca yabancılaşıyor pembe bir dünya katılarak güyaların kervanına... (Berlin,24.04.2015) Talat Özgen |