şöyle bir baktım da felsefenize..kadınlık ve erkeklik onurunun neresindeyiz diye.. insanlık ölünce, kavramlarında; yalanın içinde can vermişiz naçar halde..lakin bir doğru hala yaşıyor ki rengini hiç kaybetmeden Adem ile Havva'nın aşkı...mavi ile pembenin katıksız ve kirlenmemiş halisane duruşu...ve dillerimizde o şarkı..Aşk; Ademle havvadan kalan...ama biz kirlettik anyasına varmadan :(


Güne yakışmış felsefi k şiiriniz ..kaleminiz daim olsun..selam ve muhabbetle..esen kalınız

Bir şiirden çok felsefe tezini andırıyor. Sürekli sorulardan büyümüş eser. Ve gözlemlerden çıkmış bu sorular.

İlgimi çeken kısımlar var. Mesela;

Gözlerine şiirler yazarlar da
Sözlerine anlam bulamaz bu erkekler
Yıllardır seni anlatmış
Anlayamamış bir ırk var karşında
Sen de haklısın

Şimdi kadınlar kendini anlatmak için
Şiir yazmaz desek doğru mu ?
Elbet ya öyle olmalı yoksa
Romanın kalemi onlarda olur muydu ? // Bu iki kısım ne kadar da doğru. Onlar şiiri bıraktı; çünkü diyor şair roman oldular. Kendimden de buldum burada...

Final muhteşemdi. Sevdalar muhtelif... Yani, birbirini tutmuyor, zıtlıklar bizi uzaklaştırıyor. Demek ki; aşk, doğal fiziki yasalardan ayrı işliyor. Çünkü, normalde zıt kutupların birbirini çekmesi lazım. Gezegenler içinde sadece Venüs ters yöne doğru döner; ama aynı çatı altındadır. Özetle aşk vardır ve incelenmesi gerekir.

ŞAİR BU ŞİİRİYLE TARTIŞMAYI BAŞLATAN ŞAHIS OLMUŞ.

Şiirinizi çok beğendim ve hak ettiği yerde bence.

Kutlarım ; )

şiirin şahane, her zamanki gibi. öğrencilerin, atölye, dil sınavı, küssen :) hangi arada yazdın bu şiiri :)

şiirinde eski-yeni sözcükleri sentezlemen, eski sözcükleri kinaye ögesi olarak kullanman, havva-adem figürlerinde asırlık çatışmayı biraz hiciv biraz gülümseterek dizeleştirmen güzeldi. Savaş hâcem :) yerini haketmiş şiirini ve seni yürekten kutluyorum...