1003- Hapsettim kalbimin haremine…canım seni hapsettim kalbimin haremine yol yordam hara düşer işve sinde sevdanın yokluğunun cürmünde muhtacım mahremine her bir meziyetine tutkuludur adamın ölesiye severken keyfin deyim endamın şevk duymadım alemin sütü bozuk yoluna sevap öyle kolay ki günah yapmamak sanat ömür geçip gidiyor dolanmadım koluna özde teslim olsan da geremedim kol kanat uyan der tüm gerçekler kalbim de hala inat kavuşun demek kolay yol kir gönlüm kepaze’m yalvarıp da yakardım teslim oldum Allah’a yeter ki sen bir gülde kaldırılsın cenazem vicdanım çok rahatsız yönü saldım Allah’a bu alem boş ve fani kurban ettim salaha zaten yokluğun acıtır parmak basma yarama hep iki yüzlüler den yok olur cesaretim mutlak sende görürsün beni gökte arama bil ki baki kalacak aşkına esaret’im yerde gökte hep sensin ben sana hep hasretim suskun seni gözetir hep aşkınla beslenir baştan belli gelecek çok hoştur kinayesi vuslata da beş kala gönlüm coşar hislenir sevgi kalıba sığmaz durmaz büyür gayesi bir gül açtıkça kokar o da aşkın payesi dersi aldım hayattan felekle yarış için bekler aşkım çağrını gel gönle karış diye setlerimi tüm hızla aşarım varış için yeter ki ver el ele ele yakarmak niye gel olsun nişanımız hiç geçmesin saniye hercai yaşantımı düzeltin yar tutarak Allah zevkle yaratmış sen cana emanetsin el ele verdik şevkle geçmişi unutarak hiç şikayet etmezsin her sevgime minnet’sin ve canıma can katan ruhumda bir hikmet’sin… (21.04.2015) AZAP… |