AZRAİLDEN DAVET
Bir avuç toprak,
Bir yudum su, Yeşerdi bir gül Gönlümün çayırında, O zamanlar Sen vardın yanımda, Yalnızlığın soldurdu! Çiçeklerle süslü Gönül bahçemi. Kırıldı bütün mısralarım, Silindi kelimeler. Şimdi ruhum Ölüme hasret Bedenim toprağa Bu azrailden bana davet Gözlerim börünmüş Zifiri bir karanlığa. |