ZamanıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Zamanın en iyi hakim ve ilaç olduğunu kaleme almaya çalıştım.
Zamansız gül açmaz, tomurcuk vermez, Dosttan gel olmazsa, hiç kimse varmaz, İnsan olan hak etmediğin almaz, Bülbül ötmez, gelmeyince zamanı! Zamanından önce koparma gülü, Elinle ölüme atma bülbülü, Dar gününde sana uzanan eli, Kulağını açta, dinle amanı! Zaman, iyi ilaç, zaman bir hâkim, Zaman, insanlara en iyi hekim, Tarlaya buğdayı yapınca ekim, Karıştırma sakın sapla, samanı! Olsun amacımız, insana yardım, Bu günde zamandan biraz dem vurdum, Herkese sesimi duyurmak derdim, Herkes sever, hem yiğidi-yamanı! Dertli, bu dersini hayattan aldı, Zamanla ağladı, zamanla güldü, Sonra yine derdin içine daldı, Hiç geçmiyor kafasının dumanı! ERDEMLİ-15.04.2015-Salı Cafer AKSAY |
Şiirde akıcılık ve konu bütünlüğü hakikaten takdiri hak ediyor. yalnız bir yerde kafiye olmadığını farkettim, sanırım gözünüzden kaçmıştır.
İlk kıt'anın kafiyelerine baktığımızda, buradaki üçüncü mısranın ses uyumu sadece redifle sağlanmış.
Yani;
"Zamansız gül açmaz, tomurcuk vermez,........ (ver-mez)
Dosttan gel olmazsa, hiç kimse varmaz, ........ (var-maz)
İnsan olan hak etmediğin almaz, ...........(al-maz) Burada kafiye yok, sadece redif var.
Bülbül ötmez, gelmeyince zamanı!"
Sayın Hocam, şiirde çok güzel bir ahenk yakalıyor ve sürdürüyorsunuz. Bu gibi minik kusurlar da nazar boncuğu olsun diyelim. Saygılarımla.