Yetimler gibi...
Umut ile sevdim seni
Umutsuzluk aşılasada hayat Ters tepsede yolunda giden herşey Bekledim Sabrettim Bir gün gelirsin diye dağlarıma Gözyaşlarımla suladım toprağı Ve tırnaklarımla kazıdım her karışını Ben seni dün gibi sevdim sevgili Bugün acı Yarınlar karanlık Ellerin ellerimdeyken hani Gözlerine çakılmış gibi Saçlarından asılmış gibi Tüm gücümle ölüm pahasına sevdim Gel demeye yokken takatim Susturmuşken tüm kahkahaları Resminle başbaşa yerken yemeği Yani acıyı sıkıp da çıkartmışken mutluluğu Sen gelme şimdi ne olur. Mutsuzluk öyle sarmışki dört yanımı Gelirsen katlederim acıları İhanetimi affetmez hiç bir yıkılış Beni yokoluşların çizgisinde bırak Bir başıma. Sahipsiz Ve yetimler gibi... |