EMANET ETTİĞİM GÜLEMANET ETTİĞİM GÜL Emanet ettiğim gül bimiyorum soldu mu? Poyraz vurdu, dokundu, ayrıldı yas mı tuttu. Kalbinden olan köşem başkasıyla doldu mu? Beni unutup atıp yoksa zehir mi yuttu? Ey Ankara emanet ettiğim gülüm sende Sakın taze gülümü soldurma saf gülümü. Benim kalbim gülümde, gülümünkü de bende Sevdiğim gülüm ise ben de aşık bülbülü. Gül ne kadar zarifse bülbül o kadar nazik Gül bülbülünü tanır bülbül gülüne konar. Her ikisi vuslatı bekleyip halde bezik Ne yapsın iki gönül bekler kış gibi donar. Ah ayrılık ayrılık ölümden daha beter İki gönül severse ayrı olmak zor olur. O kadar arasan da izi bulunmaz yiter İki gönül hasretle ateşiyle kavrulur. ---- 15.09.1960 – İslahiye İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul. |
Bu böyle hiç olmamış.
Karanlıklara kapatmışsınız şiirleri,
Neydüğü belirsiz bir sürü şiirden başka her şeye benzeyen sayfalarda onlarca yorum tonlarca ziyaret eden varken,
şu güzelim sayfanın haline bakın gerçekten acınacak durumda.
Size önerim kendine has yeni bir üyelik alın tamamını aynı günde yayınlamayın.
Bir dörtlükte olsa yeni şiir olarak ekleyin.
Ancak ozaman şiirler kendine has öz yerini bulmuş olur.
Lütfen yanlış anlamayın.
Saygılar sunuyorum.