Sustur tüm benliğimi haykırıyorken içim
Yaşarım varsın gibi görmesede gözlerim
Bir gülüşü var idi canlanırdı yüreğim
Oysa mevsimden hazan kar yağıyor semadan
Şehre indi eşkıya dağ yarıldı kahrından

Koşar adım giderken varmak için mevlaya
Takıldı ayaklarım düştüm sevda ağına
Sonra kan aktı gözden güneş küstü sabaha
Geçti dünler yarından, ateş kıpkızıl hardan
Dal kuruyup kendini söküp attı ağaçtan

Yanık yanık üfledi bir çoban kavalını
Kurt saldırdı sürüye kaçırmadı fırsatı
Düşüp öptü kuzular son bir defa toprağı
Ve tanrının zoruna gitti böyle bir talan
O gün bugün çobanlar arındılar sevdadan

Beyhude geçen günler asra bedel yaşandı
Çizemedi ressamlar böyle büyük bir aşkı
Derin bir acıydı bu mecnunu utandırdı
Bir kumardı oynanan kazananı olmayan
Bir yaraydı gün be gün daha fazla kanayan.