KAYBETMEDEN ÖZÜNÜ...
Mahiyeti nedir ruhun,
Aslolan mı var olan mı Nedir seyri ömrün O girizgah mı yoksa devinimi mi An ve an yol alırken. Keyfini sürmek mi anın Yoksa hapsolmak karanlığa Karanlık denen ne ola ki, Gecenin zifti mi Yüreğin kiri mi… Göz yummak kadar nankör ise döngü Hak etmediğin tüm edimler iken Harcı, kumu Hanidir saklı iken mizacında Varla yok arası ne çok duygu Suretlerin yılgısı mı Ödenen bedeller mi durduk yerde Hiç mi hiç hicap etmesen de Anın, dünün izi Vakur benliğin, o aç nefsin Ne varsa istiflediği. Erişimi ise sona Baş koymuşsan bir kez o yola İster muğlak ister ayan beyan Hatta dönensen de yana yakıla Sıradan bir muafiyetin Gizil kimliği kadar kayıplarda iken ruhun Umduğun değil de Yetinmeyi bilmelisin Ne varsa bulduğun, O bariz sunumu ne ise kaderin Oyalanmak belki de ardında kalan Harcadığın her günün Acısı tatlısı Yine de yanına kar kalan. Erişilmez o rabıtası belli ki Kıvrılan o istikametin Sona yaklaşırken adım adım Uzaklardan sayıklanırken adın Sessizce ve korunaklı o dünyanın İçinde ne varsa sakladığın Teslim etmeden ruhunu Kaybetmeden özünü Sakınmadan sözünü. |