Sensizliğin,yalnızlığı ve kimsesizliğinde,
Sevgiyle kurulan,senli hayallerimde,
Mateme bürünmüş,uzun gecelerimde,
Kimselere diyemediğim kederlerimde,
Hep,sen vardın...
Yalnız, seni sevdi bu gönlüm.


Başak rengi saçlarının her telinde,
Açan gonca güllerin,kızıl renginde,
Gün batımlarında,meltem esintilerinde,
Kalbimi titreten,şarkı bestelerinde,
Hep,sen vardın...
Yalnız, seni sevdi bu gönlüm.


Yanık türkülerin,hasret kokularında,
Gecelerin,çakır yıldız semalarında,
Derin uykuların,mutlu rüyalarımda,
Gizlediğim,hüzünlü hülyalarımda,
Hep,sen vardın...
Yalnız,seni sevdi bu gönlüm.


Hazanlara,kışlara dönen baharlarımda,
Giderken,ellerimi bırakmalarında,
"Gitme,kal" diyen yakarmalarımda,
Ardından,nemli gözlerle bakmalarımda,
Hep,sen vardın...
Yalnız, seni sevdi bu gönlüm.

Tuğal KÖSEMEN