ZEHİR ZEMBEREK
Sahir bir güneşin kucağından
Safir bir gün aşırıyorum kundağıma, Kafamdaki düşünceler cüzzamlı Volta atıyor her biri miskin vaziyette, Nefsi müdafaadan yırtıyorum zannımca Karanlıkların aydınlığa zaruriyetini Tan vakitlerinde; Gecenin hoyratlığında dizginleniyor Zehir zemberekliğim Uykusuz başım yaslıyor Kendini gecenin kollarına, Sakallarım batıyor yastığıma Bir kaç beyazımsı dokunuş, Biraz sert biraz da eksiksiz Karanlığın koynunda, Serseri bir gafletteyim Buhranların kuytu vakitlerinde İnceden inceye kıyılıyor Ömrümün kıyısında baharlar Tomurcuk tanesi bir kıvılcım Kıvamında güneşim harlar Yan kalbim, uyan Sol yanına en çok yakıştırdığına sabahla Yüreğine takıp takıştırdığına en çok da Yangınına ab olup çaresizliğine yor kendini. |