1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
930
Okunma
Sahir bir güneşin kucağından
Safir bir gün aşırıyorum kundağıma,
Kafamdaki düşünceler cüzzamlı
Volta atıyor her biri miskin vaziyette,
Nefsi müdafaadan yırtıyorum zannımca
Karanlıkların aydınlığa zaruriyetini
Tan vakitlerinde;
Gecenin hoyratlığında dizginleniyor
Zehir zemberekliğim
Uykusuz başım yaslıyor
Kendini gecenin kollarına,
Sakallarım batıyor yastığıma
Bir kaç beyazımsı dokunuş,
Biraz sert biraz da eksiksiz
Karanlığın koynunda,
Serseri bir gafletteyim
Buhranların kuytu vakitlerinde
İnceden inceye kıyılıyor
Ömrümün kıyısında baharlar
Tomurcuk tanesi bir kıvılcım
Kıvamında güneşim harlar
Yan kalbim, uyan
Sol yanına en çok yakıştırdığına sabahla
Yüreğine takıp takıştırdığına en çok da
Yangınına ab olup çaresizliğine yor kendini.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz