DUMANLI SİVİL
Hayallerin gül kokuluydu, sen gülerdin,
Gülerdin, ya öylesine, yada sevmekten. Sormadın ki canın acıdımı dikeni yenmekten. Yenmekten başka yol kaldıysa bahset Koklamaktan, direnmekten, sevmekten Farkedemedim sürüye inen kurdu. Sustum, sustum ve hayal kurdum Baktık ki dumanı dumanla kovmak olmaz, Konuk ettim misafiri, sonra sen onu buldun. Buldun ya, ona bolca diken izlerimden koklat. |