Ey şah-ı gülistanı kıskandıran kerime
Biliyorum ben şimdi ne söylesem az gelir
Ağlasan, gözyaşların mil çeker gözlerime
Bir kere gülüversen kutuplara yaz gelir

Bu yüzden Züleyha’nın seni hasım bilişi
Yusuf’un yüreğinde bitmez kışı bu yüzden
Ve Mecnun’un sen diye Leyla’ya delirişi
Şairlerin hep seni haykırışı bu yüzden

Bu yüzdendir adını Süphan ile anışı
Yediveren bağında rengarenk çiçeklerin
Ve gözlerin sanarak ışığa aldanışı
Bu yüzden bir günlüktür ömrü kelebeklerin

Seni tarif etmeye aciz kalır hatipler
Dilleri lâl olur da lügatlar boşa çıkar
Aklını yitirirdi şuaralar katipler
Ve hepsinin ağzından sessiz bir ’haşa’ çıkar

Bakışların en derin kuyulara salınıp
Gözlerin bilinmeyen yerlere saklanmalı
Seni bütün görmüşler tedaviye alınıp
Gülüşün kanun ile hemen yasaklanmalı

Gözlerim hayalinin askeri konumunda
Süresiz nöbeti var hasret karargâhının
Faili gülüşündür divane sonumun da
En sadık müridiyim deliler dergâhının

Faruk Atlı.