YÂDINLAİnsan hoş görüden yoksun âleme kör kalırken Çöller hayâ etti kızlar babadan ter silerken Seninle güldü yeryüzü başlamıştı gül devri Rahmet oldun insanlığa şeytanlar şer dilerken Sen gelmeden hem gönüller hem de âlem virandı Billur çeşmeler bulanmış hayâsız bir devrandı Bize hediyen sünnet ve rehber olan Kuran’dı Öksüz, yetim, mazlum, fakir toplumda yer bulurken Toprak Sen’le cömertleşti dikene de güle de Kucak açtı dağlar taşlar yağmura da sele de Tek nefes olmuştu beşer mutlulukta çilede Doyulur mu bu dünyaya zalimler zor gülerken Senle görüldü bir leşin dişindeki güzellik Birlik, kardeşlik, merhamet peşindeki güzellik Hakk’a çağlayan müminin yaşındaki güzellik Gürül gürül her damlada imanı kar bilirken Ebubekir sadakatte dağlar kadar zengindi Takva hırkasıyla köle Bilal’den de engindi Aşk-ı muhabbette dünya baştan senin dengindi Ehlî-i cehalete her bir mesafe dur gelirken Taif’te taş üstüne taş atılırken çağrına “Beddua etmem” diyorsun bu gitse de ağrına Yine de onları candan basıyorsun bağrına Acıyla akan mübarek kanı bir bir silerken Efendim! Biz de sevmedik mazlumu ağlatanı Kardeşçe yaşamak insan olmanın güzel yanı Şefaatine nail kıl günahkar Özozan’ı Yâdınla şu yüreğine alevden kor dolarken |