CİĞERPAREM









gözlerimde
korkudan esaret yok
elveda diyerek
hiçe saydım sözleri
bir şafak vakti
darağacın urganına astım şiirlerimi
kıyamazdım
ne bir virgül
ne de bir noktasına






mutlak ki
davam mahşere kalacak
yerime
mor menekşe
boynun bükmüş gelincikler konuşacak



önümde
çok uzun bir gece
sarp ve yalçın kayalıklar
ürkütmüyor
artık o ıssız yollar
sımsıkı sarılmışım maneviyatın ellerine
avuçlarımda lâl dualar


ciğerparem
ruhumun derininde acıyor
onlarca kırgınlık
yüzlerce kanayan cam parçası var


karşımda
tek sıkımlık bir silah
dayasam alnımı
korkarım
gök üstüme boşalıp
altımdan toprak kayacak
yıkılıyor tabular
dökülüyor
kerpiç duvarlardan küf rengi sıvalar
aklımın tünelinde cirit oynuyor
çark ederek zaman
yüzümün haritası paramparça
kıyımda yön değiştiriyor rüzgar
şiddete hiddet mi gerek
akın halinde damarımda ki kan
yıkılacaksa yıkılsın bu kainat
bilirim ki
içimde yeniden başlayacak
huzurlu bir hayat...














[sevgi batbay özçelik]