Haylaz çocuk
soruyor hayat
sen hep böylemi gülersin bilmiyor gülen ben değilim içimdeki çocuğun kahkahaları doğru bildiğim yanlışlarım la kafa buluyor çekip gidenlere güle güle demeden arkasından bakıp kahkahalarla gülüyor o özgür o pervasız bir çocuk içinden geldiği gibi yalın ayak koşuyor sessizliğimi bozuyor yalnızlığımın kaderi gibi hayatı benim içimde yaşıyor ben büyüyorum ben yaşlanıyorum kokladığım çiçekler soluyor şimdi birde yapraklar dökülmeye başladı son baharmış sarıymış sanki sarışın sevdiğimi biliyormuş mucizelere inanmadım hayallerim ondan siyahmış neticede zaten ortada ben buradayım sararmış yapraklarla sen baharda kalmışsın beni sevmeyen papatyalarla hayat geldim geçiyorum senden gülerek kahkahalarla içimdeki ağlamayı bilmeyen o haylaz çocukla gülüyorum sana gıcık |