BENİ ANCAK O ANLAR ABLA
Beni o anlar abla
Büyük babam Ölmeden önce Göğsüne istiklal madalyasını takar Sarı saçlı mavi gözlü devin Kongre salonuna girişini anlatırdı. Her seferinde gözlerinde yaşlar olurdu Sonra susar Çatılmış kaşlarıyla ufka bakar Evlat derdi Biz ne zalimler gördük Ne kahpe kurşunlar yedik Bir çağrıyla koştuk siperlere Ölmemiz emredildi Hiç düşünmedik Birbirimizin üstüne devrildik Ama ölmedik Başımız her seferinde dimdik Kana bulanmış al bayrağı Asla yere indirmedik Evlat Sen de bunları çocuklarına anlat Bu vatan uğruna Ne canlar verdik. Büyük babam İşte böyle anlatırdı Çanakkale’yi Ve kaputuna sarılıp ta Kar üstünde uyumaya çalışan Sarı saçlı mavi gözlü devi Güzel ablam Kar yağıyor bak Termometre sıfırın altında Ayaklarım çıplak Sırtımda ince bir hırka Dudaklarım çatlak Dondu gözlerimdeki umutlarım Üşüdüm be abla Şu halime bak Bakma öyle Güzel ablam Beni bu halimle çek Al yanına Götür Ankara’ya Sarı saçlı mavi gözlü devin yattığı Anıt kabrin bir köşesine koy Beni Ancak o anlar abla! Çetin GÜNDAY 27 Aralık 2008 Saat 19.54 |
İşte böyle anlatırdı
Çanakkale’yi
Ve kaputuna sarılıp ta
Kar üstünde uyumaya çalışan
Sarı saçlı mavi gözlü devi...................cok etkili gercekten yureginizi kalmeinizi kutlarim konuda atam olunca hele...