TuhaflıkNicedir beklerim Kusursuz bir tuhaflıkla hem de Şarkı söyleyişlerime Bir nakaratcık tekrar gelir diye ... Kimse ölmedi içimde Hiç cenaze kaldırmadım mesela Fal diye kapanmış kahve fincanında Ya da Telvenin donukluğunda. Tuhaflık hiç bu kadar Görkemli olmamıştı sanırım Coşkuyla yaşamayı öğrenince bir kez Yere kuvvetle basan ayaklarım Aynı güçle yükselen ruhum Ve kesintisiz bir heyecanım Var benim. Bu yüzden belki de Çocuk ruhum Anlayamadı bu dünyayı Bildi aşkı Öldü ,dirildi Bir nefese sığdı Kime ne diyeyim. İçimde bir deniz Kendimden yine dökülürüm kendime Ve aşkı kirletmeye Gücü yetmez kimsenin... |
ne mutlu bunu başarabilenlere!
güzeldi şiir, çokça tebrik ve sevgiyle...