ZORA Kİ
Keşke şiire alan bıraksaydınız
Anlamında kalsaydı hasret Sırtımızı dayadığımız güven. Ve sevgi ayaklansaydı mısralarda Can veren Nice yersiz keşkelerle vuruldunuz vurdunuz Sanışa sanış katıp artırdınız acısını özün temelsiz nedenleriniz çok. Aklın ve hissin uyarısına rağmen vazgeçmiyorsunuz sözde çıkarlarınızdan ruhu depresyona sokan Kim izin verdi ve niçin anlatmak adına konuşuyor herkes E be vallahi kimseye göre değişmez ki doğru Şartlanmalarınızla egonuzla vuruldu bilen Artık zoraki yazıyorum şiir Zora ki... |