Kahırlar diz çökmüş...kahırından ölen bir talat vardı seni sevdi desem inanırmısın gelip geçen zaman ömrünü yedi hiç gülmedi desem inanırmısın... mutluluğun adı çıkmıştı aşka kalacaktı kaldı hep gözü yollar da nerden bilecekti zamansız sevda ferman dinlemez ki gönül bu canda... akıl mantık çarkta neylesin yürek özlemler aç susuz yokluğun demek alınan her nefes hasrete kürek dermansız derdine daha ne gerek... bir varmış bir yokmuş sanma ki masal yaşananlar değil rüya ve hayal hakikatla gerçek tutunacak dal daha ne istersin vakite bal çal... sevilmek bir lütuf canana dahil olmasa da yarın bugüne kefil nerden bileceksin hüzünler sefil kahırlar diz çökmüş gözlerini sil... (Berlin,26.03.2015) Talat Özgen |