GÖNÜLDEN GÖNÜLE
Ben mi yanlış yaptım sen mi istedin,
Gönülden gönüle yol vardır sandım. Öksüz kaldım dedim, sütle besledin, Bu dünya kimine çok dardır sandım. Felek çemberini boynuma attı Güvendiğim dostlar bizi de sattı Kaç gece odamda misafir yattı, Üstümüze yağan hep kardır sandım. Günün beş vaktinde adım okundu Gönül tezgahında çile dokundu Nedense işinden herkes yakındı, Seninle yaşamak çok zordur sandım. Ağlama desende ağlar dururum Benimle birlik ol seni korurum Sana yan bakanı çeker vururum, Ocağımda yanan hep kordur sandım. Yarı yolda kaldım sabrım tükendi Dediler buraya gelecek kendi Sevginin oyunu bizi de yendi, Hayata atılan o zardır sandım. DOĞANAY’ım gezdim Urum İlleri Sanki bal damlıyor tatlı dilleri Bana yolladığın Gonca Gülleri, Kaderde yazılı o yardır sandım. Kemal DOĞANAY |