Sokak Çocukları
Kör karanlık sokaklar
Tekir kısmet peşinde Ay denizle sevişiyor Yine yakamozlara gebe Şair şiir doğuracak Ilık mehtaplı gecelerde Kelimeler hece hece dökülüyor Yakalarsa ses olacak Güneş kendini gizlemiş Gideli baya oldu Yine doğar mı bilmem Tüm gizemler onda saklı Bense bir bir dolaşırım sokakları Köşe kuytularında bulurum çocukları O çocuklar ki kimsesiz sokak çocukları Ne sıcak bir yatağı,ne de baş koyacak yastığı Bir karton parçası ve betondan bir kaldırım taşı Taşır mı bilemem o öksüz dertli başı Ben yedim kendimi,hüznüm içimde Karşıyaka da sessizlik hakim Çığlık çığlığa nefesim Suskunum çıkmaz sesim Koca çınara tünemiş baykuş O da konuşmaz sus-pus Beli ki geceye tutanak tutuyor Acıyı, kederi, insanlığı yutkunuyor |