YOL
Bilmediğim bir yolun sonundayım galiba.
Güneş, tam da gölgemin olmadığı açıdan vuruyor. Susuzluğumdan çok yaralarım sızlıyor. Yaralarım da hiç uzanamadığım tarafımda. O kadar çok terlemişim ki, gözlerim yanıyor. Gözlerimde bir şey mi, içim kanıyor. Biliyor musun? en çokta o koyuyor. Ve ben, yolun sonunu görmek istiyorum. Bedenimin gücü kalmasa da , yüreğim git diyor. İşte o an, kan beynime sıçrıyor, ve gidiyorum. Dünü unutuyorum, yarınları hatırlamak için savaşıyorum. Bazen, rüyamı yoksa gerçek mi çok merak ediyorum. Ufak bir tebessüm beliriyor yüzümde ve ilerliyorum. Yalnızlığın,sessizliğindeyim... Tam da, cesaretin anlamsız kaldığı noktada. Yağmur yağıyor... Ve tüm yangınım sönüyor. Tüm susuzluğum diniyor. |