Savsaklanan bir zamanın hesabını öderken insan
Ve kan dökerken toprağın sinesine
Kan dökerken canından cananından
Öfkenin at gözlükleriyle tırmanıp dağına
Bir haindir diye
Gerçekten haindir ama
Dökerken kanını canını
Ne kadar haklıdır sunağında

Sözün bittiği şehirleri geride bırakıp
Dervişane hu çeken kalbiyle
Atılıp en ön safa
Ölüm kere ölümle
Teslim olup toprağa
Teslim alıp hayallerini omuzlarından
Ne kadarı haktır
Kağıtların sırtından kazanılan saygınlığın

Özrümü susmasam gider şairliğin kokusu
Kar kokar saçlarımda öksüzlük
İçinde gülleri öldürülen bir sinemada
Gösterime sunulur serkeşliğim sonra
Haydi ne kadar varsanız gelin kelimelerinizle
Gelin ve şiir bırakın yalnızca dudağıma
Yalnızlığımı yitirmeden birden çok olup
Gelin ve öpün dudaklarımdan
Yoksa haklılığımı söylerim yine bir uçurumda

Avadanlığımı buldum bugün de
Birkaç sitemli bakışla ve
Gürültülü birkaç mısradan
Anlaşılması zor olanı seçtim yine
Dağın dibindekileri konuştum ilkin
Dağın içindekilere hala çok küskünüm
Denizlerin ağzında sakız olup çiğneniyorum
Ve hala gerçek düşman çok yakında durduğu için
Tanıyamıyorum

Ah saklı savaş öl
Doğmadan öl ininde
Diyor kimliğimi kıran adam
Kasıtlı bir manevrayla
Beni dağımda kendimle oyalıyor