GÖZLERİN...
Hatırlıyor musun?
Bir sonbahar günüydü deniz kenarın da bir bank da oturuyorduk seninle Hava soğuk, kasvetli ve gökyüzü gri, deniz koyu bir renk almıştı Sen başını eğmiş martılara atmak için aldığımız simidi tutuyordun ellerinde Ben denize yansıyan gökyüzündeki kara bulutlara bakıyordum İkimizde birbirimize söyleyecek kelimeler arıyorduk hafızalarımızda Birden gözlerimin içine bakarak ’KARA BULUTLAR DA OLSA GÖKYÜZÜN DE ARDINA SAKLANMIŞ GÜNEŞİ GÖRMEK DEĞİL MİDİR YAŞAMA SEVİNCİMİZ’ Diyeli kaç sonbahar geçti biliyor musun? Yokluğuna alışamadım gittiğinden beri Arar oldum gökyüzündeki bulutların ardına gizlenmiş güneşi Bazen bir ışık görsem de gökyüzünden yüzüme doğru süzülen Hiç biri senin gözlerindeki bakışların gibi ısıtmadı içimi Yine bir sonbahar günü kabrinin başın da dökülen yaprakları temizliyorum Gözlerimden yaşlar karışarak toprağa Tırnaklarımla temizliyorum kara topraktan çör çöpü Çünkü birazdan güneş gösterecek; yaşarken göstermediği yüzünü İşte tam da burada anlam buluyor güneşin ışığı gözlerim de SENİN GÖZLERİNİ HİSSEDİYORUM GÖZLERİMİN İÇİN DE... İlker MAVİ 22.03.2015 |