Yüreğe ayrılığın acısı düştü mü yanar kuru bir dal gibi! Hasret kalır bakışına, gülüşüne, yanar kavrulur istemese de..Gönül güzel çirkin dinlemez.. Bazen hiç umulmadık yerden bal almaya çalışır..Kelebekler de hiç düşünmeden hareket ederlermiş gönül gibi.. İnsan aşık olunca gözü kör, kulağı sağır, dili ahraz olurmuş! Ne kusur arar, ne de eksik olan yönleri görmek istermiş.. Aşk dipsiz bir kuyu, acısı tatlısı, hüznü ile yoğrulup çıkmış ortaya.. Karşılıksız sevgiler dar ağacına benzer.. İlmek ne zaman boğaza oturacak diye kıvranıp durdurur yürekleri! Keşke her yürek vefalı olsaydı, sahip çıksaydı kendini sevene...İhanet bu kadar kol gezmezdi umulmadık yerlerde...Çakma sevgiler suyu bulandırıp karşıdan bakmazdı gülümseyerek..Hayalsiz insanlar dolaşmazdı kaldırım başlarında..Umudu balta yemiş,mutluluk silinmiş bir çift göz bakmazdı gözlere! Yarınlar kara bulutlar arkasına saklanmazdı korkuyla! Usulet Güner

BİR TUTAM KIVILCIMA İHTİYACIM VAR
Bahar geldi gülüm, sensiz açmıyor güller,
Baharımı kışa çevirdin.
Yüreğim lime lime
Gökyüzü kara bulutlara sarılmış yine,
Ben sana sarılamadım gönlümce.
Bir hata suç işlediyse gönlüm,
En büyük özrü diliyorum.
Geri döneceğini bilsem ,
Ömrümü sana verirdim.
Keşke ela gözlerinde kaybol saydım,
Belki hicrana dalmazdı bunca sene.
Bu kadar acıyı hak etmedim ben.
Ayrılık bayrağını dikme gönlüme.
Dayanamam senden ayrı kalmaya!
Bahar rüzgarı gibi geri gel,
Eteklerinde bir tutam güneş ışığı,
Gözlerinde bir avuç sevgiyle,
Yüreciğinde aşkımın kıvılcımıyla ,
Dön de gel ne olur eskisi gibi!
Ne olur öksüz ve yetim eyleme beni,
Kaybolan ruhum sendedir.
Ruhuma hançer vurma bu gece,
Bırak seninle kalsın.
Belkide görmez güneşin doğuşunu,
Güneşim ol karanlığı aydınlatsın!
Ben karanlıktan korkarım gülüm.
Yüreğinin ışığına ihtiyacım var.
Bir tutam kıvılcım gönder gayrı.
Usulet Güner