ay ışığıydı yalnızlığım
ay ışığıydı yalnızlığım,
beni sana getiren. ve kalabalığıydı güne düşenlerin, seni benden götüren. tekil yalnızlığın diyalektiği, çoğul hiçliklerdi. betimlenememiş düşler, soyut gülüşlerdi, bir çocuğun ardında bıraktığı masumiyet küçük bir aşk kaçamağı salıncaklarda sallanan ve tahterevallinin boş kalan tarafıydı gözümüzü yukarılara diken hayallerimizi yere bastıran. ayaklar altına aldığımız dünyaydı, hayat sarılamadığımız düşler sonsuz gülüşlerdi, gözyaşlarında biriken. |