BEBEKLERE DOKUNMAYINIZ UZAK DURUN 2
Gün giyindim yirmi dört saat
alacadan iyice Umut boyu yıllar giyindim Ölüm değil ki pes etmek ihanettir Durmaz doymaz bir şiir çarptı yine ağlamaklı Anayı anne yapan Yaşmağı yüzü yırtıldı kadınların Söktü iblisçe şafağı beşerin erkeklerin. Üşüyor soyundurulmuş alfabeler ısıtacak söz kalmadı Virgülsüz noktasız yönsüz bir gidiş Oysa ben yaşamı ömre biçmiştim aheste model Bol geldiği için teknoloji ve hız Dünyanın bütün bebeklerini bana getirin Yerine bir şey koyulamayacağı için sabrı sevdireyim tatmin etmiyor diye yaşam. Zevk yok denecek kadar az Yetinmek akıl Sarsılmazına vardırayım kabulün Tatlar için yüzer avuç toprak Bir kümes bir koyun bir inek Otomobil mi at mı desek Can mı cansız mı. Bilgi ve akıl fıtrat ne diyor diye baksak mı acaba Suni ve sanal Defolsun diye a sosyal medeniyet Ki toprak her şeyimiz bizim Ekin Ağaç Çiçek Beton yığınlarında yok ki kelebek Ve vurulmadık yerimizi bırakmadı ki toplu konutlar Bilmez misiniz topsuzunda yaşam var Ötesi yok Çıkar sandığınız çıkmazınız sizin Yanıltan çarpıtan cehaletiniz batsın Şartlanmalarınız puta tapınmak Siz uzak durun her şeyden BEBEKLERE DOKUNMAYINIZ. |