Keşf edilmemiş bir coğrafya gibiydi,
El değmemiş bakir.
Biraz yosma biraz fettan,
Gözlerine en yağmurlu mevsimi tutup koymuş,
Gönlüne aşkı.
Yüreğindeki okyanustan gelirdi beklediği,
Dor bir atın terkisinde dokunurdu sevişmelere.
Giderdi günlerce,
Ve bir sabah gelirdi,
Şafak vakti.
Deniz usul usul açılırdı çarşaf gibi,
Yağmur tanesi gibi düşerdi tenime dokunuşları.
Ve ben her gün,
Yağmurlar yağdığında,
Seni isterim.
Denizi gözlerinde sererdim ayaklarına,
Çarşaf çarşaf.
Ay ışığında sevişirdik,
Doyumsuz.
Dor bir atın yelelerinde,
Sana öpücükler bırakırdım.
Ve sen sevişmelerine koymuşsun,
İçini yırtarcasına çıkan o kadını,
Bir yosma,
Bir cellat.
Ruhumu çekip çıkartmış,
En dipsiz kuyulardan.
Biraz şeytan,
Belki melek.
Belli ki ruhu arafda,
Belki çarmıha gerilmiş.
Ve har Akşam gidişini bilirim.
Bir gemi geçer bu denizde siren çalarak,
Bilirim yine geleceğim dersin
Bir şafak vakti.______Ş.CyILMAZ/Şiir Baba/20.03.2015