GÖNÜLEceli yaşarken ömür kışında Al güller arattın dağlar başında Dereler çağlatıp gözüm yaşında Eyleme kalbimi susuz çöl gönül Yoruldum derdinden oldum bîçare Bir değil içer de bin iken yare Bağlandın gidip te vefasız yâre Şimdi ister çatla ister öl gönül Ne bana cefa et ne kendini yor Varıp bir bilene mutluluğu sor Bilmez misin hayat gariplere zor Yıkar bentlerini gelir sel gönül Görmüyor gözlerin olmuşsun âmâ Boşuna sütünü yerlere sama Yanar dağlar gibi yanıyon amma Savur külünü eser yel gönül Tutar sanma çalıp göllere maya Dönmüşken hayatın bir kırık faya Salma gözlerimi gama cefaya Siler sanma yaşlarını el gönül Gel desem de gelmiyorsun hizaya Aşka düştü yürek bakmaz rızaya Çarpılırsın mahkûm gibi cezaya Gel topla başına aklın al gönül Sevim GÜLER |