Çanakkale
Yer gök inlerken, gülle sesiyle,
Sarıldı silaha, coştu Mehmed’im, Toprağa düşerek, son nefesiyle, İlahi aşkına, koştu Mehmed’im. Taktı süngüsünü, ölüm emriyle, Ya vatan giderse, endişesiyle, Fırladı düşmana, tekbir sesiyle, Belli ki tüfeğin, boştu Mehmed’im. Yağmurun yerine, yağdı mermiler, Can düştü toprağa, sımsıkı eller, Dağ gibi zalime, cesur yürekler, Sel oldu mevziden, taştı Mehmed’im. Yirmi yaşındaki, körpe yiğitler, Kınalar yakıldı, aldı öğütler, Düşmeden yollara, dindi ağıtlar, Bağrına bastığın, ’taş’tı Mehmed’im. Otursam günlerce, şiirler yazsam, Kelama sığmazsın, nasıl anlatsam, Elimde kitabın, mazine dalsam, Boyumu çoktan aştı Mehmed’im, Gözümden akan yaştı Mehmed’im. 13.03.2014 / Kadir KÜÇÜKKARATAŞ |
Kutluyorum kalemini
Yüreğin var olsun
_____________________________________________Saygılar selamlar