Yârda Biten Gül Bulsaydım PınardımŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ŞİİR YAZAN HER ŞAİR ARKADAŞIMI TÜRKÇEYE HAKİMDİR DİYE DÜŞÜNÜRÜM. ŞİİRİN ALTINA SÖZLÜK KOYMAYI DA BU YÜZDEN GARİPSERİM. BU YÜZDEN ŞİİRDE SÖZLÜK VERMEYİ HİÇ AMA HİÇ SEVMEM. BU DEFAYA MAHSUS HOŞ GÖRÜNÜZ BU SAYGISIZLIĞIMI.
Alışmak: Yabancılık çekmemek, garipsememek, yanmak, tutuşmak. Bitmek: Tükenmek, yetişmek, mest olmak, hayran kalmak. Kanmak: Kanmak, aldanmak, hazzına doymak. Sürgün: Sürülmüş, filiz. Bar: Bar, meyve. Tay: Denk, eş, eşit, dengeyi sağlayan şey. (Bebekler için tay tay demeleri bundan olmalı) Han: Han, dünya, yönetici unvanı. Hayy: 99 Esma-ül Hüsna’dan biri. Bülbül: Bülbül, müezzin. (İslam bülbülleri diye söyler yunus) Tur: Tur Dağı, tur, dönüş, gezi, dolaşma. Mermer: Yüz, mermer. Yar: Sevgili, uçurum.
Bir an’ı bekledim alışmak için
Korda biten kül bulsaydım yanardım Sürmeli düşleri bölüşmek için Zorda biten kul bulsaydım kanardım Karanlığa zeval verirken perde Bülbüller öterken vakti seherde Felek sürgününü taç bilip serde Barda biten dal bulsaydım tünerdim Gün çıkar aydan bin seneden öte Can çıkar Hayy’dan an sineden öte Han çıkar taydan dön Sina’dan öte Turda biten yol bulsaydım dönerdim Bülbülün feryadı güle ayanmış Gülü hayalinde hep öyle sanmış Delibal düşleri mermerde kanmış Yârda biten gül bulsaydım pınardım Celil ÇINKIR - DELİBAL |
Bülbülün feryadı hep güle...
Bülbülün feryadı güle ayanmış
Gülü hayalinde hep öyle sanmış
Delibal düşleri mermerde kanmış
Yârda biten gül bulsaydım pınardım