Korkusuz Yiğitler
Çanakkale Boğazı’na doğru yol alırken;
O kocaman donanma,o kalabalık birlik Anadoluda ilan edildi seferberlik Öğretmeni koştu,çiftcisi işçisi koştu, Hepsi er oldu,hepsi mehmet,hepsi mehmetcik, Türküyle,davulla,zurnayla uğurlandılar Anneyi babayı kardeşi, çocuğu eşi; Bıraktılar ardında,yürüdüler cepheye Zafere,Özgürlüğe,ölüme yürüdüler Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri Korkusuzdu yiğitler,korkusuzdu yiğitler... Seddülbahir’e varmıştı demirden kaleler Yağmur gibi dökülüyordu gökten gülleler Güçlüydü düşman ve çok kısıtlıydı imkanlar Top yetişmiyordu,kısaydı topun menzili. Toprak ağlıyordu,göğü sarıyordu duman.. Ve dumanın ardından karaya çıktı düşman, Çoktan kazılmıştı toprak,kurulmuştu siper, Bekliyordu Mehmet Çavuş,bekliyordu nefer... Düşman görüldü namlılardan çıktı kurşunlar, Mehmet Çavuşun silahı tutuldu,taş attı Süngüyü taktı ve göğüs göğüse savaştı. Aynı gün Yahya Çavuş Ve altmışsekiz yiğit; Bozguna uğrattı;Altı düşman taburunu Ve akşamına can verdiler oldular şehit Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri, Korkusuzdu yiğitler,korkusuzdu yiğitler... Gecenin karanlığında denizde bir gemi Adı Nusrat,karanlık liman istikameti, Saatler sonra mayına boyanıyor deniz Ve yerine getiriyor görevi tertemiz. Şafakla beraber düşman göründü ufukta Seyitin sırtında tam iki yüz on beş okka Tam isabet,yanıp tutuşuyor düşman hattı Demir değdi demire,gemi denize battı.. Korktu düşman,korktu düşman,dahada korkmalı Türk’ün can verdiği bu toprak Türk’ün vatanı... Kılık kıyafet dokuyordu o narin eller Sıhhiyeye katılıyordu;gencecik dilber Yemekler yapılıyor,ulaşıyor cepheye Kadınlar sayesinde can buluyordu nefer Günler sonra enginde tekrar görüldü düşman. Ve nefer cennet vatanında secdeye vardı, Selam verdi sağına,soluna,vatanına Hep birlikte açtılar ellerini mevlaya. Kiminin son namazı,son dönüşü kıbleye Kiminin son sözüydü;son ettiği duası Dua;yaşamak değil,yaşatmakdı vatanı... Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri, Korkusuzdu yiğitler,korkusuzdu yiğitler... Toprak doluyordu kazılmış bütün siperler Göğsünü siper ediyordu bütün neferler Karşı cepheden el bombaları yağıyordu İade ediyordu Bombacı Mehmet Çavuş Bombaları bağrına basıyordu yiğidim Kurşunları bağrına basıyordu yiğidim Korkusuzca savaşıyordu şanlı şehidim Arıburnuna çökerken anzak askerleri Geldi yirmiyedinci alayın yiğitleri.. Kalabalık düşman,yeterli değil direniş.. Kopuyor el ayak,kol bacak tutmuyor dikiş.. Yardıma yetişiyor elli yedinci alay Ve işte geliyor komutan Mustafa Kemal.. Taarruzu değil ölmeyi emretti Yarbay. Tam dört dolunay battı geldi yine yeni ay Çok canlar yandı çok yiğit kaybetmişti alay Cephane yoksa süngü silah,süngü yoksa can Vatan kurtarılamaz uğrunda savaşmadan... Korktu düşman,korktu düşman,dahada korkmalı Türk’ün can verdiği bu toprak Türk’ün vatanı... Arıburnu,conkbayırı ve anafartalar; Zaferi kucaklıyor ve kaçıyor düşmanlar Anzaklar varamadı taarruz hedefine Hiç kimse el uzatamaz türkün şerefine Dalgalanıyor şehit kanıyla dolu sancak Kimseye yar olmaz bu vatan türkündür ancak Kimseye yar olmaz bu vatan türkündür ancak Şehadet şerbetinden içmiş ey şanlı asker Rahat uyu yerinde arşa erdi naaşın Sayenizde denize döküldü gaddar düşler Çanakkale,boğazına takıldı düşmanın Çanakkale,boğazına takıldı düşmanın # Mert KAPLAN |
Hoşa gidecek duygular toplamı.
Beğendim.
................................. Saygı ve Selamlar...