"Gökyüzü benim odam,
Bulutlar pencereme perde,
Yıldızlar dostum,
Güneş sevgilim.."

Bu oda benim odam değil,
Bu dünya yurdum değil.
Korkuyorum anne..
Genç fidanların topraktan söküldüğü,
Cezaların adaletsizce görüldüğü,
Emekçinin darağacında sallandığı,
Hayallerin pervasızca yakıldığı;
Bu dünya yurdum değil anne,
Korkuyorum..
Karşılıksız sevgi olarak bildiğim aşk;
Ağızlarda sakız...
Dost olarak bildiğim kardeşlik,
Şimdi kalleşlik.
Bu dünya yurdum değil anne,
Korkuyorum...
Bir kağıt parçasına tapanların,
Elleri kanlı secdeye varanların,
Merti yargılayan namertlerin,
Hürriyet savaşından vazgeçmiş;
Sesi çıkmayan insanların;
Yaşadığı bu dünya yurdum değil anne,
Korkuyorum...
Fikirlere zincir vurulmuş,
Bütün beyinlerde tümör,
Mazlumun ahı da,canı da kafeste tutsak,
Yarınlar karanlık.
Güneş sönüyor anne.
Göğe çıkalım!
Sende gel benimle...
Göğe çıkalım!..

Mert KAPLAN...