Bu şiirin hikayesi şöyle: Görüştüğüm bir bestekar dostum Van ile ilgili beste yarışması olduğunu ve şiiri olanların göndermesini istedi. Şiire emek verip kaleme döktüm. Kendisine göndererek fikrini sordum. Şiiri beğendiğini ancak ilham alamadığını,besteleyemeyeceğini söyledi.Daha sonra bu şiirim 2014, Hikmet Okuyar Şiire Üstün Hizmet Ödülü Kazananlar listesinde yer aldı.

Burada ilginç olan durum ise benim Van şehrini görmemiş olmam ve tamamen gönül gözüyle adeta bir aşk ile bu şiiri meydana çıkarmamdır.

Kızıl saçlı gelinin, duvağıdır örtülen
Yüreğime işliyor, gölünde gün batışı
Tarifsiz kıyı boyun, gönüllere can veren
Van şehri aşıkların, canlar yakan bakışı


Gürpınar’dan yükselir ulu Hoşap Kalesi
Edremit’te yeşilin doyulmuyor tadına
Coşku dolu akar, Muradiye şelalesi
Özlemlerim dinmiyor, Akdamar adasına.


Çatak şirin ilçedir, vadi içi ormanlık
Gevaş’ı anlatmaya kelimeler yetmiyor
Bahtın hep güzel olsun, değmesin hiç karanlık
Yaşadığın çileler gözümden hiç gitmiyor.



Tüyündeki beyazlık, kaderine eş olsun
Gölündeki mavilik Pişik’inin gözünde
Ne kadar cana yakın,suda yüzen bir balık
Kıvrılmış uzanıyor, sahibinin dizinde.



Bakır tasta ilitme ile otlu peynirin
O serin yazlarında, açar üzüm bağların
Murtuga,ayran aşı, ah o inci kefalin
Tarihten dem vuruyor, kahramanlık çağların.



Yürekleri burkuyor, depremdeki acılar
Ercişli Emrah nasıl hasrettir Selvinaz’a
Gözü yaşlı analar, keder yüklü bacılar
Karlı dağın etrafı bürünürken beyaza



Kulağımda bir tını; Toycular, Bizim Eller
Güzel türküler ile anılsın artık Van’ım
Barış, dostluk, kardeşlik kenetlensin tüm eller
Nazlı nazlı, işveli bakışına hayranım…