YANGIN
Sessizlik acıtıyor yaralarımı.
Karanlık, korkutmuyor yarınlarımı. Sadece ay, Güneşe hasret bırakıyor adamı. Şu koca dünya, ben yandım diyemi ısındı. Duvarlar parmaklıklara hasret bırakıyor adamı. Yumruklarsam şu duvarlar yıkılır mı? Zaten beraberkende sevememiştim ayrılığı. En güçlü ilaç hangisi...Sahi kesermi sızımı. Bu yangın, dört gözle bekliyor kıvılcımı. |