Çanakkale...
Çanakkale harbi zorluydu çetin
Düşmanımız çoktu şartlar ağırdı. Dört yanı sarmıştı top tüfek sesi Göz gözü görmüyor kulak sağırdı. Sormadan koştular kimseye hatır Sığarmı zafere bin cümle satır Geride kalmıştı ne at ne katır Mühimmat taşıyan karasığırdı. Yahya çavuş cesur Seyit bir başka Vatan sevdasıyla gelmişti aşka Bu ordu bu millet bu şevk bambaşka Analar böylesi yiğit doğurdu. Giymişti her biri ateşten gömlek Yenilmez armada bükülmez bilek Sanki gökten inmiş binlerce melek Bu yeni oluşum yeni çığırdı Kurşunları bitti süngü takıldı Topluca son defa namaz kılındı Teke tek meydana cenke çıkıldı Bu arzu bu tutku niyet uğurdu. İnsafsız ingiliz yunanlı cani Şaşırıp kalmıştı kırk yıllık kani Alay komutanı Hüseyin Avni Ölmek var dönmek yok diye bağırdı. Perişan sersefil düşmanın hali Yok oldu bizansın düşü hayali Önüne koyulan yemek misali Üfleyerek yedi cacık yoğurdu. Lazı, türkü, kürdü, tatar, çerkezi Şavaşıp öldüler oldular gazi Akıllarda şaştı mizan terazi Onları yanına Allah çağırdı. Şair:İsmail Kurt 16.03.2015 |
ne mutlu onu yaratanlara
ve ne mutlu ona sahip çıkmayı becerebilenlere