Vahamet-i Kesp GeceAval aval bakakaldığım, seher sancağında ki, Asılı gözlerde, kaldı muamma dünlerin yası... Hangi paragrafına yazmıştım, şiirimin onlu gün lerini? Eyy vahametin kesp ettigi gece! Hücrelerime dek simsiyahım, Ve doğdugum güne dek karbeyaz! Ne çoğum şimdi ben, nede az... Hırçın ve sessiz çığlıklar ardına, Saklanmaktan bıkan sesim, Çınlamak istiyor, gecenin koynunda, Ve sığınmak! Sığınmak riyasızca şafağa hızla koşan, Gecenin ardına... Hicaz makamında bir beste kondurup dudaklarıma, Kızıl ufuk çizgisine doğru, hızlandırmalı adımları ardarda... Düsünmeden sen ne yana? Ben ne yana/biz ne yana? Acı veren her şeyi, bir defada silemedin ya! Baştan sona bir çizgi çekemedin ya! Ne deyim be yaren kalemim Ne deyim, kelamım dizenim. Aşk olsun, Aşk olsun sana..! Elif Türk 23.02.2008 |
yüreğinizde yeşerttiğiniz fidanlar birer ağaç olmuş dizelerinizde.
dizeler sıralanıp sevgi ormanlarına dönmüşler.
güzel bir şiir okumanın hazzını yaşamaktayım.
saygıyla selamlıyorum sizi.
sevgiyle kalınız.
levent AKTAŞ