Umut ve Aşk
Sevdim, çok hemde çok sevdim
Sen yoktun ama, ben seni sen olmadan da sevdim Çaresizce yılları aldım peşime de geldim Bir umuttu ya kapına kul oldum Senli yarınları bekledim Ellerim de nasır, yollarını kazıdım Belki diye diye, karanlıklara daldım Kayboldum, gözlerini ışık sandım Baldın sen en tatlısından Alev alev yanan yarama sardım Leyla’m oldun, sonsuz çöllerde aradım, Aşkının ızdırabıyla kızgın kumlara yandım. Mutluluk yok başka yerde, baktım da baktım, Bulabildiğim tek şeydi, Asla mutlu olamayacağım. Cevabım yok, neden bunu kendime yaptım ? Neden her sabah acıyla kalktım, Olmayacağını biliyordum, ama düşleri bırakamadım Boş bi hayal gibiydi hepsi, Devası olsa sensiz bir saniye durmazdım. Ezgi misali güzelliğin en güzel mırıltım, Bir tınısı var ki çaldıkça yıkıldım. Kendi kendime bir kafese sıkıştım, Git gide sol yanım daraldı, Kendime ve bu sonsuz aşka darıldım. Neylesin bu dünyayı gönül, uçtu gitti aklım Bakışların aldı beni benden, ufuklara daldım. Tek çareydi aşkın, ona doğru adımladım, Yordu elbet herkes gibi beni de zaman, Yalnızlığın sonu yok artık bunu anladım... |