Konuşmaktan vazgeçtim
Kelimeleri mısralarıma hapsettim
Sözlerim ile küskünüm Karamsarlığı sevdim Karanlıktı harflerim Aydınlık saatlerde okudular beni Oysaki ben hep gece idim Yanlış anladılar , boş konuştular Oysaki ben hep doluydum Bilemediler doğru kelimeleri Bilemediler neyin değerli olduğunu Bilselerdi hayalleri bile değişirdi Bilselerdi beni severlerdi Konuşmaktan vazgeçtim Sözün uçtuğu diyarlarda Birçok güzel kelam biriktirdim Yazılar kaldı bana kaldıkları yerde ben varım... Cihat Samet ŞANLI |