ÇOCUKLUK ARKADAŞLARIMHerbirinin başka, başka isimleri vardı. Hangisini çağırsam sadece o koşardı. İkramdan sonra elimi,yüzümü yalardı. Benim melâike oğlaklarım ve kuzularım. Itır kokulu otları,taze çimleri, kekikleri yerlerdi. Sağa,sola,ileri,geri hoplayıp halay çekerlerdi. Siyah,beyaz,sarı,alaca,bilseniz ne şekerlerdi. Çocukluk aşklarım,canlarım,gerçek dostlarım. Ardıçların gölgelerinde öbek,olup yatarlardı. Annelerini görünce ortalığı birbirine katarlardı. Onlara sonsuz sevgim,arkadaşlığım,bağım vardı. Sayalarda kaldı,rüyalarım,hayallerim,umutlarım. Enver Bilgiç |