Ömrümü yedin doymadın…huzur dilerdim senden bil arkadaş oyunun gördük iş bittiği yerde nefis doyunca kovulduk mu adaş düzenci elle kapandı mı perde dertli olunca öyle ağlardın ki yolun bitince arsızca gülersin bensiz sin artık kim neye vardı ki yoldan çıktın ya akıl fikir versin namert kişinin namazı kılınmaz kaypak halinle ömrümü yedindi Yalan dolanla kalleşlik silinmez bin bir nasihatle ben yapma dedimdi yaşlı has yani olur mu hiç kani delik kevgir de akar durur vuslat mundar ölenin silinmez de kanı ne yapsan da hiç değişmez ki haslet hiç utanmazsın göz çıkara sarkar bellidir kem dil öz geninden türer suçu olanla gölgesinden korkar bu soysuz gaflet mezara dek sürer kendi dalını kestiğin bildin mi aslından sapma cılk çıkar demiştim ömrü yiyişte vuslatı sildin mi tamah edenler kalp yıkar demiştim… (11.03.2015) AZAP… |