Betonlara hapsolmadan önce bilirmiş ve hissedermişiz meğer baharı...

Evimizin birazcık aşağısından kış boyu bulanık akan derenin suyu yavaş yavaş
durulmaya başlar, çınar ve kara ağaçların, boz ve kara görüntüleri sesi duyulacak
denli pıtır pıtır tomurcuklanırdı ilk önce. Evin hemen batısına düşen harman yerinin
çevresini mini mini papatya ve kır laleleri kaplardı.

Zümrüt yeşili buğday filizleri baharın zarif esintili sam yeliyle saçlarını kah o yana
kah bu yana savurur, gözlere şenlik oyunlarına hayran bırakırlardı. Ah zeytinler
ardıçlar....Çam ağaçlarında bahara yetişmeye çalışan yeni kozalaklar....

Anlatmakla bitmez ki, işte yine çocukluğuma döndüm, belki zor yıllardı ama
zoru da kolayı da yaşadık-yaşadım...Ama doğanın bütün fedakar ve vefakarlığını da
hem gördüm hem yaşadım...

Veysel boşuna dememiş...

Dost Dost diye nicesine sarıldım
Benim sadık yarim kara topraktır...diye...

Sevgili Güler Elmalı, şiirinizle bana akşam akşam öyle çok güzellikler yaşattınız ki
çok ama çok teşekkür ediyorum size ve gönülden kutluyorum güpgüzel çalışmanızı...

Sınanır sevdalar papatya fallarıyla.Çokhoş.Her mevsimde ayrı bir tat, ayrı bir renk.Onları yaşayabilmek ne güzel.Bence mevsimler hemen hemen aynı duyguları yaşatıyor insanlarda.O yüzden mevsimler bize evrenselliği yaşatıyor.Tıpkı hoş bir müziğin tüm dünyada beğeniyle dinlenmesi gibi.

Rabbim herşeyi ne kararında ne güzel yaratmış değil mi annem... Düşünsene mevsim hep yaz olsa veya hep kış olsa ne yapardık biz... Ben sonbahar kadını olsam da severim bahar aylarını... Öyle yüreğimi coşturur ki her bahar sanki inen üç cemreden biri benim yüreğime düşer...

Hiper aktif bülbülünden sevgiler...

tebriklerimle, selam olsun...